bando

Słownik języka polskiego PWN*

band [wym. bend] «zespół rozrywkowy lub jazzowy z przewagą instrumentów dętych»
banda
1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków»
2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą»
3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie»
4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska»
5. «listwa stołu bilardowego»
bandy «odmiana hokeja na lodzie»
big-band [wym. bigbend] «duży zespół muzyczny wykonujący muzykę jazzową lub rozrywkową»
• bigbandowy
boys band, boysband [wym. bojsbend] «młodzieżowy, męski zespół wokalny wykonujący muzykę pop»
girls band, girlsband [wym. gerlsbend] «młodzieżowy, żeński zespół wokalny wykonujący muzykę pop»
jazz-band [wym. dżezbend], dżezbend «orkiestra jazzowa»
kids band, kidsband [wym. kidsbend] «dziecięcy zespół wokalny wykonujący muzykę pop»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego