dźwięk
Słownik języka polskiego PWN*
dźwięk
• dźwiękowy • dźwiękowo
1. «wszelkie wrażenie słuchowe»
2. fiz. «zaburzenia falowe w ośrodku sprężystym, np. w powietrzu, wodzie, zdolne do wywołania wrażenia słuchowego»
3. jęz. «najmniejsza głośna artykulacja będąca składnikiem fonetycznej budowy wyrazu»
4. «brzmienie o określonej wysokości, natężeniu i barwie»
5. «słowa, muzyka i wszelkie efekty akustyczne w filmie, audycji itp.»
• dźwiękowy • dźwiękowo
pusty dźwięk «dźwięk wydobywany ze struny nieprzyciśniętej palcem w czasie gry na instrumencie smyczkowym»
wytrzymać ton, dźwięk itp. «śpiewając, nie zmieniać przez jakiś czas wysokości tonu, dźwięku itp.»
reżyser dźwięku «osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie»
• reżyseria dźwięku
• reżyseria dźwięku
bariera dźwięku, bariera dźwiękowa «granica prędkości statków powietrznych równa prędkości dźwięku»
filowanie dźwięku «płynne przechodzenie od śpiewu cichego do głośnego oraz od staccato do legato lub odwrotnie»
nośnik (zapisu) dźwięku «materiał, w którym zostają utrwalone drgania dźwiękowe»
prędkość dźwięku «prędkość, z jaką rozchodzą się fale dźwiękowe»
realizator dźwięku «osoba odpowiedzialna za techniczną stronę rejestracji dźwięku w filmie, programie telewizyjnym lub radiowym»
siła dźwięku «natężenie dźwięku zależne od amplitudy ciała drgającego»
