stylo

Słownik języka polskiego PWN*

styl
1. «zespół cech charakterystycznych dla sztuki jakiejś epoki, jakiegoś regionu lub twórcy»
2. «sposób wyrażania się i stała tendencja w wyborze środków językowych, charakterystyczna dla autora, kierunku, gatunku literackiego, dzieła lub okresu»
3. «sposób postępowania, zachowania się i myślenia charakterystyczny dla jakiejś osoby lub środowiska»
4. «sposób wykonywania odpowiednich ruchów charakterystycznych dla określonej dyscypliny sportowej»
5. «rylec do pisania na tabliczkach powleczonych woskiem, używany w starożytności»
kalendarz gregoriański, nowego stylu «kalendarz słoneczny używany obecnie w większości krajów świata»
kalendarz juliański, starego stylu «kalendarz słoneczny, w którym po trzech latach mających po 365 dni, następuje rok przestępny»
ogród angielski, w stylu angielskim «ogród kształtowany na wzór naturalnego krajobrazu lub ogród w stylu sentymentalnym z ruinami, obeliskami, świątyniami itp.»
ogród francuski, w stylu francuskim «ogród, który charakteryzuje geometryczna kompozycja przestrzeni, strzyżona w geometryczne kształty zieleń, bogactwo urządzeń wodnych i rzeźb ogrodowych»
styl artystyczny «styl utworów literackich»
styl dowolny «kategoria w zawodach pływackich, kiedy zawodnik sam wybiera styl, jakim będzie płynął»
styl grzbietowy «styl pływacki polegający na tym, że zawodnik, płynąc, leży na wznak»
styl kolonialny «styl w architekturze i sztuce zdobniczej charakterystyczny dla osadnictwa europejskiego w posiadłościach zamorskich»
styl mauretański «styl w architekturze, rozwijający się od XII do XVIII w. pod wpływem sztuki islamu»
styl naukowy «styl charakteryzujący się występowaniem słownictwa specjalistycznego i ścisłością sformułowań»
styl potoczny «styl języka używany w codziennych sytuacjach życiowych»
styl przerzutowy «sposób skoku wzwyż, w którym ciało skoczka w momencie skoku ułożone jest poziomo»
styl retoryczny «styl języka stosowany w publicznych przemówieniach»
styl romański «styl w sztuce XI–XIII w., głównie w architekturze sakralnej, charakteryzujący się prostymi, masywnymi bryłami oraz półkolistymi sklepieniami i łukami»
styl urzędowy, kancelaryjny «styl właściwy przekazom związanym z działalnością instytucji administracyjnych, prawnych»
styl wiktoriański «styl w sztuce angielskiej za panowania królowej Wiktorii, charakteryzujący się eklektyzmem form i pompatycznością wnętrz»
styl zakopiański «styl budownictwa drewnianego, wzorowany na formie i konstrukcji chat góralskich»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego