teren
Słownik języka polskiego PWN*
teren
• terenowy • terenowo
1. «pewien obszar ziemi»
2. pot. «obszar objęty sferą czyjegoś działania»
3. pot. «władze, ośrodki prowincjonalne w stosunku do władz, ośrodków centralnych»
4. «sfera działania, pole aktywności»
5. «arena jakichś wydarzeń»
6. «część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem»
• terenowy • terenowo
teren dwujęzyczny «teren zamieszkały przez ludność mówiącą dwoma językami»
teren odkryty, otwarty «teren, na którym nie ma lasów, większych wzniesień ani zabudowań»
teren zakryty «teren, na którym są lasy, wzniesienia, zabudowania ograniczające widoczność»
uzbroić teren «wyposażyć przeznaczony pod zabudowę teren w podziemne instalacje wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne itp.»
profil terenu «rysunek linii obrazującej rzeźbę terenu wzdłuż osi trasy lub kierunków do niej poprzecznych»
przekrój terenu «obraz warstw ziemi i urządzeń znajdujących się pod jej powierzchnią na danym terenie»
rzeźba terenu, rzeźba powierzchni ziemi «ukształtowanie powierzchni ziemi»
tereny zielone «grunty pokryte roślinnością służące mieszkańcom miast jako miejsce wypoczynku»
