teren
Wielki słownik ortograficzny PWN*
teren -nu, -nie; -nów
Słownik języka polskiego PWN*
teren
• terenowy • terenowo
1. «pewien obszar ziemi»
2. pot. «obszar objęty sferą czyjegoś działania»
3. pot. «władze, ośrodki prowincjonalne w stosunku do władz, ośrodków centralnych»
4. «sfera działania, pole aktywności»
5. «arena jakichś wydarzeń»
6. «część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem»
• terenowy • terenowo
teren dwujęzyczny «teren zamieszkały przez ludność mówiącą dwoma językami»
teren odkryty, otwarty «teren, na którym nie ma lasów, większych wzniesień ani zabudowań»
