wprost (mówić)
wprost
Słownik języka polskiego PWN*
dowód nie wprost, dowód pośredni, dowód apagogiczny «dowód polegający na wykazaniu, że zaprzeczenie tezy prowadzi do wniosku sprzecznego z założeniem bądź też z jakimś twierdzeniem prawdziwym»
dowód wprost «dowód polegający na wykazaniu prawdziwości danego twierdzenia przez wyciąganie wniosków z innych twierdzeń, prawdziwych lub przyjętych bez dowodu»
na wprost I «w miejscu, ku któremu zwrócona jest dana osoba lub rzecz»
na wprost II «w linii prostej od jakiegoś punktu»
wprost I
1. «partykuła komunikująca, że ktoś lub coś przemieszcza się bezpośrednio z jednego miejsca do drugiego, np. Wyniki badań prześlemy z laboratorium wprost na oddział., albo kieruje się gdzieś w linii prostej, np. Szedłem wprost przed siebie.»
2. «partykuła komunikująca o bezpośrednim kontakcie dwóch obiektów, np. Włożyła bluzkę wprost na gołe ciało., albo o bezpośrednim związku dwóch zjawisk, np. Zarządzenie dotyczyło wprost aktualnej sytuacji.»
3. «partykuła podkreślająca większe od spodziewanego natężenie cechy lub zjawiska, np. Wprost szalała z radości.»
wprost II «otwarcie, bezpośrednio»
wprost proporcjonalny mat. «o jakiejś wielkości: pozostający w takim stosunku do innej wielkości, że gdy tę drugą zwiększymy lub zmniejszymy pewną liczbę razy, wówczas pierwsza odpowiednio zwiększy się lub zmniejszy taką samą liczbę razy»
Synonimy
wprost (mówić)