wprost  I

Słownik języka polskiego PWN*

wprost I
1. «partykuła komunikująca, że ktoś lub coś przemieszcza się bezpośrednio z jednego miejsca do drugiego, np. Wyniki badań prześlemy z laboratorium wprost na oddział., albo kieruje się gdzieś w linii prostej, np. Szedłem wprost przed siebie.»
2. «partykuła komunikująca o bezpośrednim kontakcie dwóch obiektów, np. Włożyła bluzkę wprost na gołe ciało., albo o bezpośrednim związku dwóch zjawisk, np. Zarządzenie dotyczyło wprost aktualnej sytuacji.»
3. «partykuła podkreślająca większe od spodziewanego natężenie cechy lub zjawiska, np. Wprost szalała z radości.»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego