żyw

Słownik języka polskiego PWN*

żyw daw. «o człowieku: żywy»
żywić
1. «dostarczać pożywienia; też: utrzymywać kogoś»
2. «odczuwać jakieś emocje»
do żywa daw.; zob. do żywego.
do żywego «dotkliwie, głęboko, bardzo mocno»
higiena żywienia «ustalenie jakościowych i ilościowych norm żywieniowych w zależności od wieku człowieka, rodzaju wykonywanej pracy i stanu zdrowia»
inwentarz żywy «zwierzęta hodowlane znajdujące się w gospodarstwie rolnym»
wełna żywa «wełna zestrzyżona z żywych zwierząt»
żywa pagina «wiersz nad kolumną druku zawierający numer strony, tytuł dzieła lub rozdziału, a w encyklopediach i słownikach pierwsze i ostatnie hasło strony»
żywa torpeda «torpeda kierowana bezpośrednio przez człowieka, który ginie przy eksplozji»
żywa waga «ciężar żywego zwierzęcia»
żywe słowo «słowo mówione»
żywić się
1. «odżywiać się; też: utrzymywać samego siebie»
2. «istnieć lub rozwijać się dzięki czemuś»
żywy I
1. «taki, który żyje»
2. «pełen energii»
3. «o kolorze: jaskrawy lub wyraźny»
4. «o odczuciach i wspomnieniach: wyraźny i intensywny»
5. «o czyichś reakcjach: autentyczny i spontaniczny»
6. «o wątku powieści lub filmu: wartki i zajmujący»

• żywo • żywość
żywy II «żywy człowiek»
żywy język «język używany współcześnie»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego