błogosławić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
błogo•sławić -awię, -awią; -aw, -aw•cie
błogo•sławiony; -wieni (skrót: bł.), ale: Błogosławiony (a. bł.) Michał Sopoćko
błogo•sławionej pamięci (skrót: błp.)
Słownik języka polskiego PWN*
błogosławić
1. rel. «udzielać błogosławieństwa»
2. «wyrażać wdzięczność za coś»
3. «aprobować coś, życzyć komuś w czymś szczęścia»
błogosławionej pamięci «określenie używane w odniesieniu do osób zmarłych wyznania żydowskiego»