entelechia
Wielki słownik ortograficzny PWN*
en•tele•chia -chii, -chię
Słownik języka polskiego PWN*
entelechia
1. «u Arystotelesa: akt lub forma jako celowa zasada bytu urzeczywistniająca to, co potencjalnie zawarte w materii»
2. «w filozofii XIX i XX w.: siła życiowa kierująca przebiegiem zjawisk w świecie organicznym»