kotew

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kotew -twi; -twie, -twi a. kotwa
kotwa -twie, -twę; -tew a. kotew

Słownik języka polskiego PWN*

kotew
1. «element budowlany konstrukcji, wiążący z sobą inne elementy konstrukcji w sposób uniemożliwiający ich przesunięcie lub obrót»
2. «śruba lub zagięty na końcach pręt, służące do łączenia np. maszyn, aparatów z fundamentem, murem itp.»
3. zob. kotwica w zn. 1

• kotwowy • kotewka
kotwa
1. zob. kotew w zn. 1, 2.
2. zob. kotwica w zn. 1

• kotwowy

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

kotew
kotwa

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kotew” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kotew” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego