obrona

Wielki słownik ortograficzny PWN*

o•brona -nie, -nę: Liga Obrony Kraju

Słownik języka polskiego PWN*

obrona
1. «odpieranie napaści, zwykle z bronią w ręku»
2. «ten, kto broni lub ochrania kogoś lub coś»
3. «wstawianie się za kimś, odpieranie zarzutów, usprawiedliwianie kogoś lub czegoś»
4. «to, co stanowi ochronę lub zabezpieczenie przed czymś»
5. «egzamin kończący jakiś etap nauki, wiążący się z napisaną uprzednio pracą»
6. «czynności prawne zmierzające do wykazania niewinności oskarżonego lub złagodzenia jego odpowiedzialności»
7. «adwokat lub adwokaci broniący oskarżonego»
8. «osłanianie pola lub bramki swojej drużyny przed atakiem; też: gracz lub grupa graczy mających takie zadanie»
9. «w szermierce, boksie itp.: próba powstrzymania ataku przeciwnika»
10. «w szachach: przeciwdziałanie stracie figury lub pola na szachownicy»
11. «armia danego kraju, jej uzbrojenie i organizacja mające zapewnić krajowi bezpieczeństwo na wypadek wojny»
obrona cywilna «służby cywilne powoływane do obrony życia i mienia w czasie klęsk żywiołowych lub wojny; też: działalność w ramach tych służb»
obrona konieczna «działanie polegające na odparciu bezpośredniego zamachu na jakiekolwiek dobro społeczne lub osobiste»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego