obycie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
obycie
1. «umiejętność odpowiedniego zachowania się»
2. «oswojenie się z czymś wskutek ciągłego obcowania, stykania się z czymś»
obyty
1. «umiejący się odpowiednio zachować w towarzystwie»
2. «przyzwyczajony do czegoś, znający się na czymś»
obyć się — obywać się
1. «poradzić sobie bez kogoś lub czegoś»
2. «zadowolić się czymś niewielkim»
3. «wydarzyć się lub odbyć się bez konfliktów, ofiar itp.»
4. daw. «przyzwyczaić się do czegoś»