orbita
Słownik języka polskiego PWN*
orbita
• orbitalny
1. «tor, po którym porusza się ciało niebieskie lub obiekt kosmiczny względem innego ciała niebieskiego»
2. «tor, po którym porusza się elektron wokół jądra atomu»
3. «zakres występowania czegoś lub oddziaływania kogoś»
4. zob. oczodół
• orbitalny
orbita satelitarna «droga, po której porusza się ciało niebieskie krążące wokół ciała centralnego»
