oświecić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

o•świecić -ecę, -ecisz, -ecą; -eć•cie
o•świecenie (prąd umysłowy) -nia a. Oświecenie
o•świecenie (nauka, oświata) -nia
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym

Słownik języka polskiego PWN*

oświecić — oświecać
1. «uświadomić komuś coś»
2. «szerzyć wiedzę»
3. daw.; zob. oświetlić.
oświecić się — oświecać się
1. «wykształcić się»
2. daw. «zostać otoczonym światłem»
oświecenie «prąd społeczno-kulturalny rozpowszechniony w Europie od końca XVII do początku XIX w., głoszący kult rozumu i wiedzy; też: epoka, w której był popularny»
• oświeceniowy
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

oświecić
oświecenie
oświecony

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „oświecić” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „oświecić” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „oświecić” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „oświecić” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego