plamka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
plam•ka -m•ce, -m•kę; -mek
Słownik języka polskiego PWN*
plama
• plamka
1. «miejsce na powierzchni czegoś wyodrębniające się inną barwą, szpecące tę powierzchnię»
2. «hańbiące piętno»
3. pot. «niepowodzenie, kompromitacja»
4. «w malarstwie: płaszczyzna nałożonej farby»
5. «miejsce, płaszczyzna wyodrębniające się od tła inną barwą»
• plamka
plamka oczna «organellum komórkowe wiciowców umożliwiające im kierowanie się ku światłu»
plamka ślepa «obszar siatkówki oka niewrażliwy na bodźce świetlne»
