pruć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

pruć pruję, prują; pruj•cie

Słownik języka polskiego PWN*

pruć
1. «rozsnuwać dzianinę, aby otrzymać włóczkę»
2. «rozdzielać na części, wyciągając nici ze szwów»
3. «rozdzierać, rozcinać spoistość czegoś, szybko się przemieszczając»
4. «rozrywać, niszczyć, zwykle wiercąc w czymś otwór lub posługując się ciężkim, ostrym narzędziem»
5. pot. «iść, biec lub jechać bardzo szybko»
6. pot. «strzelać całą serią»
pruć się
1. «o dzianinie: ulegać zniszczeniu z powodu wysnuwania się nitek»
2. «rozdzielać się na szwach»
3. pot. «ulegać zakłóceniom, zaburzeniom»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego