rdzeń
Wielki słownik ortograficzny PWN*
rdzeń rdzenia; rdzeni
Słownik języka polskiego PWN*
rdzeń
• rdzeniowy
1. «tkanka miękiszowa wypełniająca łodygę, korzeń lub pień drzewa»
2. «istota czegoś»
3. «najtwardsza część ropnia, czyraka, nagniotka»
4. «część ośrodkowego układu nerwowego położona w kanale kręgowym, łącząca się z mózgiem»
5. «metalowa część umieszczana wewnątrz elektromagnesu lub transformatora»
6. jęz. «główny morfem wyrazu, zawierający jego podstawowe znaczenie, właściwy wyrazom pokrewym i formom fleksyjnym, np. dom-ek, bez-dom-ny, dom-em»
7. «główna część reaktora atomowego»
8. «w odlewnictwie: część składowa formy odtwarzająca wewnętrzne kształty odlewanego przedmiotu»
9. «środek przedmiotów o przekroju cylindrycznym; też: drut lub sznur znajdujący się wewnątrz liny»
• rdzeniowy
rdzeń przedłużony «część mózgu łącząca się z rdzeniem kręgowym, kierująca podstawowymi dla życia czynnościami»