samotnik

Wielki słownik ortograficzny PWN*

samotnik (osoba) -ika, -ikiem; -icy, -ików
samotnik (zwierzę) -ika, -ikiem; -iki, -ików

Słownik języka polskiego PWN*

samotnik
1. «człowiek stroniący od ludzi, żyjący w samotności»
2. «żeglarz pływający samotnie»
3. «zwierzę żyjące z dala od stada»

• samotniczy • samotniczo • samotnica, samotniczka • samotnictwo

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

samotnik

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „samotnik” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „samotnik” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego