dzik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
dzik
• dziczy
1. «zwierzę o brunatnej, szczeciniastej sierści i wydłużonej głowie zakończonej ryjem uzbrojonym w kły»
2. zob. dziczka.
3. pot. «człowiek nietowarzyski»
• dziczy
bez dziki zob. I bez w zn. 2.
dzika róża zob. szypszyna.