szczęk

Wielki słownik ortograficzny PWN*

szczęk -ku, -kiem; -ków
szczęka -ęce, -ękę; szczęk

Słownik języka polskiego PWN*

szczęk «odgłos powstający przy uderzeniu o siebie twardych, metalowych lub szklanych przedmiotów»
szczęka
1. «kość czaszki, w której osadzone są zęby»
2. pot. «uliczny, przenośny stragan»
3. «uchwyt w imadłach, cęgach itp.»
4. «metalowa część wiązania nart przytrzymująca przód buta»
5. «u bezkręgowców, zwłaszcza u stawonogów: narząd gębowy»

• szczękowy
szczęki hamulcowe «w pojazdach mechanicznych: część urządzenia hamującego powodująca tarcie kół i zatrzymanie się pojazdu»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego