trąba
Wielki słownik ortograficzny PWN*
trąba -bie, -bę; trąb
Słownik języka polskiego PWN*
trąba
1. «dęty blaszany instrument muzyczny»
2. «silnie wydłużony narząd chwytny u niektórych zwierząt, zakończony nozdrzami»
3. «gwałtowny wir powietrza powstający w chmurze burzowej, porywający i niszczący wszystko, co spotka na drodze»
4. lekcew. «o kimś nieenergicznym, niezaradnym»
trąby jerychońskie «według Biblii: trąby, od których dźwięku zostały zburzone mury Jerycha»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Synonimy
Zagraj z nami!
