trapić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

trapić -pię, -pią; -p•cie
trap -pu, -pie; -pów

Słownik języka polskiego PWN*

trapić
1. «niepokoić, martwić»
2. «nękać, gnębić»
trapić się «martwić się czymś»
trap I «ruchome schodki, pomost lub kładka służące m. in. do wchodzenia z nabrzeża na statek»
• trapowy
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

trapić
trapienie
trap I
trap II

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „trapić” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „trapić” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „trapić” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego