wentylowy

Słownik języka polskiego PWN*

wentyl
1. «zawór umożliwiający wtłaczanie powietrza, a uniemożliwiający jego uchodzenie z dętki; też: część tego zaworu w postaci gumowego przewodu»
2. «urządzenie do zamykania otworów i regulowania przepływu cieczy lub gazu przez przewody»
3. «klapa w instrumentach dętych blaszanych, której naciśnięcie powoduje włączenie dodatkowych części instrumentu i zmianę wysokości dźwięku»
4. «urządzenie w organach otwierające dopływ powietrza do piszczałek»

• wentylowy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego