99. Interpunkcja polska — podsumowanie

99. Interpunkcja polska — podsumowanie
Celem interpunkcji jest — jak wspomnieliśmy w paragrafie 83. — uczynienie tekstu przystępniejszym, łatwiejszym w odbiorze. Z tego powodu piszący ma prawo do dość znacznej swobody w przestankowaniu. Należy jednak zaznaczyć, iż korzystanie z tego prawa powinno być poprzedzone głębszym namysłem, gdyż zarówno nadużycie, jak i niedostatek znaków interpunkcyjnych obniża wartość komunikacyjną tekstu. Osoby, które nie mają dużej praktyki w pisaniu, powinny ograniczyć się do możliwie ścisłego respektowania zasad interpunkcji. Szczególnie należy unikać nadużywania znaków prozodycznych, emotywnych i sygnalizujących opuszczenie (zostały one opisane w paragrafach 91., 92., 93., 94., 95., 96., 97., 98.), gdyż ich zbyt duża liczba w tekście wywołuje wrażenie nadmiernej egzaltacji autora i jest w związku z tym rażąca.
 
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego