Magnes to kawałek metalu przyciągający inne metale, magnez zaś to lekki, srebrzystobiały metal, dziś używany w przemyśle lotniczym, a w pionierskich latach fotografii stosowany zamiast lampy błyskowej, gdyż spala się jasnym światłem.

Oba słowa mają swoje odległe źródło w greckim mágnēs, które oznaczało magnetyt (rodzaj rudy żelaza) i nawiązywało do obfitującej w magnetyty Magnezji (po grecku Magnēsia), krainy w Azji Mniejszej. Ogniwem łączącym magnes i magnez była magnezja – tlenek magnezu (tzw. magnezja biała), biały proszek, którego skróconą nazwę przeniesiono na podobnego koloru metal, a także ciemnej barwy dwutlenek manganu (tzw. magnezja czarna), podobny do magnetytu. Rodzina tych wyrazów jest współcześnie bardzo liczna, należą do niej np. magnetofon i magnetowid.