śmiać się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... niej rękę.
- W takim razie umówmy się. Ja nie będę śmiał się z twojego psa, a ty z mojego samochodu. Zgoda ?
- Zgoda... - ... figurom rzeźbionym i malowanym przez Stanka.
- Dobrze mi poradziłaś, córeczko! - śmiał się zegarmistrz. - Nie mogłem znaleźć lepszego pomocnika.
Młody snycerz pracował z... - ... się doić,
Trzeba dobrze je napoić.
Wietrzyk lecąc przez parowy
Śmiał się głośno: "Też mi krowy,
Gdy chodziłem na majówki,
Widywałem boże... - ... Wcora sie skońcyły dla nas Sabałowe, dzisiok sie zacyno Karnawał - śmiał się.
Tradycyjnie już ludowe święto rozpoczęło się przejazdem przez wieś paradnych...
- ... że gniewna Słowianka potrząsająca szczotką miała w odwodzie watażkę, który śmiał się od ucha do ucha, aż mu młode zęby lśniły.
Czmychnąłem... - ... i wymownie wzruszył
ramionami, widząc uprawne pola. Ubawiony tym Bentley śmiał się wesoło.
Po chwili spoważniał i odezwał się:
- Nie martw się... - ... Skoro nie wyjechaliśmy w góry, to trzeba sobie jakoś radzić - śmiał się pan Andrzej (38 l.), który przyszedł ze swoim synem na...
- ... na to czekali.
- Nie powiem, co będę robił w nocy - śmiał się kpt. Dawid przed pójściem z żoną do domu - Nazwijmy to... - ... dziewczynka
będzie, Hermenegilda. Po babce Ślązaczce ją nazwą.
Imię, co? - śmiał się szczerbato Listonosz.
Zęby mu wybili chłopaki niechcący, w poprzednim Domu... - ... spalić niepotrzebne łupy, wyrżnąć zagrabione stada bydła i wymordować jeńców. Śmiał się, że nie ludzi morduje, lecz właścicieli niewolników. "Niech nic nie...
- ... cesarza,
swoją elokwencją pokonasz dawnych geniuszy,
przy których nikt nie śmiał się odezwać.
Kroczenie drogą nicości jest stanem, w którym ten, kto... - ... tylko czary.
- Czary! - zawołał głośno Zumbach w swej kabinie i śmiał się z siebie samego. Zumbach był trzeźwym myśliwcem i nie uznawał... - ... Podziwiał mądrość budowniczych i trwałość ich dzieła. Jadał, sypiał i śmiał się w tych ponadczasowych domach. Siusiał w schludnych ubikacjach. I czytał...
- ... się nie stało. Jeszcze bardziej zmotywowałoby mnie to do pracy - śmiał się Małysz.
Po Mateuszu widać było wielkie zadowolenie.
- Może już w... - ... prosto w twarze przerażonych, nieszczęśliwych, niepewnych... Śmiała się, chichotała histerycznie. Śmiała się tak, że wszyscy wiedzieli, iż śmieje się z ich strachu...
- ... dobrze, że Krysia nie jest "głupia".
I dziwna rzecz! Adela śmiała się i złościła,
ale na dnie tego wszystkiego zaczęło się w... - ... garści blasku nad puszczańską stroną. Strzepywali śnieg z butów. Róża śmiała się z niezgrabności Jana. Na powitanie Konstanty pocałował Różę w rękę...
- ... ręce na ramionach, długie włosy opadły jej na twarz i śmiała się bezgłośnie.
- Wiedziałam! Zawsze wiedziałam, że to kiedyś się stanie. Że... - ... przegubach obu rąk, igrała nimi i słysząc żartobliwe zachwyty Istvana, śmiała się błyskając równymi zębami. Gawędzili wesoło, uroda dziewcząt ciągnęła mężczyzn jak...
- ... Dawniej, gdy dostała byle bukiecik, cieszyła się nim jak dziecko. Śmiała się, zachwycała, wtulała w niego twarz. Teraz takie piękne róże - i...
