Aurelii
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... uszy. Jej wymowne spojrzenie prosiło: "Nie pytaj!" - więc Gabrysia umilkła.
Aurelia też milczała, zbierając okruszki z talerza i ugniatając je w... - ... stole i powoli rozmawiały, każda zajęta swoją robotą: babcia haftowała, Aurelia rysowała wzory. Głośno, spokojnie tykał zegar na półce kredensu, a...
- ... po czym zawładnęła słuchawką i w zwięzłych słowach oznajmiła, że Aurelia zostaje u niej na wakacje, przyjechała co prawda bez niczego...
- ... To jest piękna książka.
Arturek ziewnął po raz drugi i Aurelia miała ochotę go uszczypnąć. Obserwowany z bliska, składał się przede...
- ... napij się krzynkę, brudasie jeden, flejtuchu.
Zegar wskazywał siódmą rano.
Aurelia nagle poczuła, że jest szczęśliwa. Szczęśliwa! - to nie do wiary... - ... wyjątkiem tej jednej, jedynej awantury o Pieska) - jej gniewu także Aurelia bała się okropnie. Ale przynajmniej mamusię odważyła się kiedyś objąć...
- ... wykonywała energiczne gesty, mające ją zdopingować do żwawszej rozmowy, więc Aurelia wykrztusiła: - Stoimy sobie z babcią na Rynku... no i... dzwonimy...
- ... u babci, chociaż tylko na wakacje. A może nie chcesz?
Aurelia nabrała powietrza, żeby odpowiedzieć, że o niczym innym nie marzy... - ... tonem, jakby to miał być dowcip.
- Genowefa?
- Nie. Nie Genowefa. Aurelia.
- A więc Aurelia?
- To dosyć skomplikowane. Po co ci ta... - ... nawet w najgłębszym śnie.
Ze wszystkich dorosłych, jakich znam - pomyślała Aurelia - najbardziej dorosła jest moja babcia. Na czym to polega? Przecież... - ... grozą świata. To nie mogło oznaczać niczego innego niż - że Aurelia kocha się w Maćku, choć wie, że nie powinna.
Potrząsnęła... - ... Ledwie zdążył na pociąg. Dopadł ostatniego wagonu w ostatniej chwili. Aurelia ujrzała, jak ktoś pomaga mu wsiąść, torba o mały włos...
- ... było głupio.
Czuł się obco.
I właściwie... co sobie pomyśli Aurelia?
A jej babcia?... Uff.
Coś się zmieniło w sytuacji, coś... - ... ludzkie, traktowane szorstko i serdecznie zarazem.
Umyta, uczesana i ubrana Aurelia zjawiła się w kuchni, wywołując aprobujące mruczenie Felusia, i zaraz... - ... Ale oczywiście nie podała prawdziwego powodu. Gabrysia przypadkiem wiedziała, że Aurelia mieszka z ojcem na Świerczewie. Gdyby chciała przyjść na Roosevelta...
- ... obolały, powstrzymując się wyraźnie od okrzyku: "Poczekajcie!"
- Poczekajmy! - zawołała więc Aurelia, żałując bardzo biednego chłopca, ale Gburek chyba nie słyszał. Nagle... - ... wysokimi burtami. Prawdziwe, porządne wiejskie łóżko. To, na którym spała Aurelia, było znacznie mniejsze, należało chyba do ojca, kiedy był chłopakiem...
- ... purpurowa.
- Ale nie widziałem jednego - ciągnął Konrad. - Obojętności wobec Artura.
Aurelia okropnie się wstydziła.
- Nic mnie ten Artur nie obchodzi! - krzyknęła... - ... zjaw...
- Mówisz o tym tak, jakbyś sam to widział - wtrąciła Aurelia, starając się jakoś zatuszować przykry fakt, że gburowaty Arturek właśnie... - ... siedziała bez ruchu i bez słowa, a tą osobą była Aurelia - biała, kredowo biała, przerażona, jakby nagle stanęła oko w oko...
