Dźwięcznie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... nie przekonana.
- Tak? to ja mam nie zabierać Marty? - spytała dźwięcznie. - A dlaczego? Jakimżeż to czołem ty, który w oczy mi... - ... jak woda, wargą ssana czujnie,
Na dno brzucha mu spada - dźwięcznie i niechlujnie...
Lubił wgniatać kurzliwie w piach, lśnistszy od złota... - ... Pięć razy z rzędu, przez bite pół godziny, czysto i dźwięcznie, bo z pełnego playbacku. Włączał mikrofon jedynie na tę wzniosłą...
- ... zapewniam: Eufonia jest wdzięcznym rynkiem zbytu dla wszystkiego co tylko dźwięcznie brzmi!
18 lutego 1992
O narodowym kompozytorze eufońskim, Fryderyku Eufinie...
- ... z Uzbekistanu, ze sztucznie nawadnianych pól, melony, które odzywały się dźwięcznie, gdy ścisnęło się je dłońmi, spływające po rozkrojeniu lepką słodyczą...
- ... do złoconego wnętrza i paznokciami uderzył po brzegu. Puchar zadzwonił dźwięcznie i przeciągle. Sotion widząc jego zachwyt zapytał uprzejmie:
- Tu jeden... - ... i miodem, przy karuzelach, budach do tańca i teatrach marionetek - Dźwięcznie hałasowały orkiestry. Tu i tam płonąć już poczynały lampiony i...
- ... supeł chustki z pieniędzmi. Poszeptały znowu konspiracyjnie przy piecu, szczęknął dźwięcznie bilon.
- Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
- Na wieki wieków, amen... - ... niż dobrze, a poza tym spławianie po włosku brzmi wyjątkowo dźwięcznie.
CKM: Boisz się, że kiedyś możesz mieć zapalenie wyrostka robaczkowego... - ... się. Czułam, że słowa płyną
mi same, że mówię pięknie, dźwięcznie,
przekonywająco. Czułam, że teraz może... że teraz
wreszcie...
Ale wtedy... - ... mszy. W ciepłym statkiem ciepła powietrzu, miękkim jak wata, odświętnie, dźwięcznie brzmią głosy ludzkie, jakby dochodziły zza wody.
Dzieci dotykają językami... - ... z ogniem w źrenicach. Wrażliwi byli na mowę lotną i dźwięcznie brzmiącą... Nie darmo potajemnie uczyli się na pamięć "Ody do...
- ... kostek, z pękiem kluczy w ręku, które podzwaniały tak samo dźwięcznie jak w dawnej Polsce. Przechadzała się zwykle po Piekarskiej, Podwalu...
- ... i drugi, ale widziadło nie zginęło - przeciwnie, dziewczyna zaśmiała się dźwięcznie, ukazując zęby lśniące jak srebrne łuski uklejki. Przypatrzywszy się rybakowi...
- ... puścił w obieg: "Bądź pan miłosierny, bracie sempiterny". Brzmiało to dźwięcznie i bardzo pobożnie i wszyscy w dobrej wierze powtarzali. Gdy...
- ... końcem 1904 roku tej "Muzy", której głos zabrzmiał mocno i dźwięcznie "po tak długim, grobowym milczeniu, w takiej mizernej mieścinie". Z...
- ... I
Na bezchmurnym niebie świeciła jedna czwarta księżyca, kiedy, szczękając dźwięcznie zębami, Lesio podążał na miejsce kaźni samochodem Włodka. Obok niego... - ... nową okolicę Bożego Roku.
Głos drżał pod tymi nowymi niebami dźwięcznie i świeżo jak w nowym jeszcze i pustym mieszkaniu, pełnym... - ... niby to bezradnie rozkładając ramiona, ku konsternacji wszystkich donośnie i dźwięcznie zadeklamował:
Nie mma Tubiełły, wyszedł i nie wrócił,
Nie mma...
