ciemnieje
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... się po niedzielnemu sztywne, mocne powietrze, przetkane igliwiem i dymem. Ciemniało, ale nadzwyczajnie, nie szarzało, granatowiało równo. U wylotu uliczki błysk...
- ... szumiąc i biegły gdzieś ku środkowi. Piętrzyły się
poprzewracane krzesła, ciemniało rozlane wino.
Spojrzeli wszyscy na opętanego: leżał spokojny, dysząc i... - ... do parapetu, spojrzeli w dymny przestwór. Skupisko bud Starego Delhi ciemniało wielkim śmietniskiem, dalej czerwone kamieniste wzgórze i zgniła zieleń parków...
- ... znikąd, albo z innej części miasta, co wychodziło na jedno.
Ciemniało z każdą chwilą. Na ulicach zapaliły się lampy, niebo zaś...
- ... Słyszycie, jak tyka? - szeptali przypatrując się zegarowi.
Dzieło mistrza Hanusza ciemniało przy białym strzelistym filarze jak niezwykła wieża. W dolnej jej... - ... go niszczono. Jestem spokojny - powtarzał, jestem zupełnie spokojny. Na ścianie ciemniało odbicie jego spoconej dłoni.
Telefon jeszcze raz zadzwonił, jednak nie... - ... się o szkiełko lampowe.
Ćmiło cię, człowieku, coś za potylicą, ciemniało za źrenicą, bulgotało w trzustce.
Ale nie zwracałeś na to... - ... zostawić naszych towarzyszy broni. Nie możemy, zrozum to, sor'ca.
Niebo ciemniało coraz bardziej. Tym razem Milva wyraźnie usłyszała daleki grom.
- Nie... - ... takie imię słyszy, zara duma, że wolno po tyłku klepać.
Ciemniało. Żurawie odleciały, ich trąbienie ucichło w oddali. Uciszył się wiaterek... - ... i soków drzewnych - - Dzień szedł do zmierzchu i bladoniebieskie niebo ciemniało z wolna nad kopułami klonów i wiązów. Gdzieś z wysoka...
- ... Na zboczach jarów wyrosły skałki o fantastycznych kształtach. Zapadał zmierzch, ciemniało szybko, a to przez chmury, kolejną czarną falą nadciągające od...
- ... dość uciążliwą turbulencją i to niemal nad samymi falami. Niebo ciemniało coraz bardziej, a morze w dole pod maszyną przybrało barwę...
- ... bezdenne oczy. Wiedziała, że szli do walki.
Od południa niebo ciemniało, chmurzyło się.
- A dokąd ty zmierzasz, sor'ca? - spytał Coinneach, potem... - ... dymu nie wznosiła
się ku niebu. Tylko tu i ówdzie ciemniały grupy
skał o zaokrąglonych kształtach. Horyzont zamykały
góry. Tkwiły tam... - ... oliwkową i mocno zarysowaną szczęką, z rękami, które w przegubie ciemniały silnym zarostem, wydawał się jej, przyćmionej przez alkohol i podniecenie...
- ... dzieci stawały się coraz bardziej hałaśliwe i splątane, wypieki miasta ciemniały i zakwitały purpurą, nagle świat cały zaczynał więdnąć i czernieć...
- ... nie była dostatecznie oświetlona; w mrocznym wnętrzu majaczyło pociągłe
lico, ciemniały zadumane źrenice o przejmującym wyrazie. Na płótnie Obrazu widniał
odciśnięty... - ... założonymi na piersiach rękami. W dali było jezioro, wkoło mnie ciemniały łańcuchy górskie, ale ja uniosłem głowę, zląkłem się spojrzeć w...
- ... cierpkie żółcie, żółcie egipskie, cynober stawał się szary i kruchy, ciemniały ostatnie fajerwerki dnia. I nagle nastąpiła niespodziewana pauza, krótko trwająca...
- ... garbach gęstniała w żółtość i karmin. Ślady ludzi i zwierząt ciemniały zebraną w nich wilgocią. Tomasz zawzięcie rysował, z rozpędu jakiego...
