dudnić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... okiem zdawała się być trójwymiarową.
Za oknem, w sali restauracyjnej, dudniła cisza, odgłosy kawiarniane docierały tu z trudem, przefiltrowane przez ścianę... - ... mięsista na rozlazłej twarzy, zimne oczy, grube wargi. Chropowatym głosem dudniła: - Żona się panu zgubiła. Cięgiem chodziła w kółko wedle kościoła...
- ... te kobiety? Patrz, one tańczą...
Tłum zebrany na placu drgał, dudniła sucha ziemia, w zachodzącym słońcu wstawał lekki pył, wzbijał czerwonym... - ... półpięter i poziomów, jak dzika tkanka obrastających skołowanego człowieka. Wszędzie dudniła muzyka, skrzypiały wózki, łomotały jakieś naczynia, setki ludzi wędrowały w...
- ... jak u odratowanej topielicy. Tak chciał ją przytulić, ogrzać. Baba dudniła dalej swoje. - To było tak, moja starsza, Maryśka, mówi do...
- ... bezwolna. Zacisnął zęby. Baba nie ustępowała, szła za nimi i dudniła swoje.
- Jak tak można, niby człowiek kulturalny, pisarz, a tu... - ... rósł hałas i brzęczenie instrumentów, tylko powtarzające się błagalne wołanie dudniło w mroku, jednak nie mogło przeniknąć grubych murów, za którymi...
- ... nie zmrużyłam oka, czołgi jechały
i jechały - powiedziała matka Marycha
- dudniło, że aż się ziemia trzęsła.
- Musiały jechać obwodnicą - powiedział
Krawiec... - ... podpitego.
Tej nocy nad ranem w seledynowych oparach przymarzła studnia, dudniło echo nad dachami, odbijało się zwielokrotnione, jak pijane, od muru... - ... prowokowała, może myślał, że z każdym to robi - to wszystko dudniło w głowie Joanny, gdy na świecie zaczynał się dzień, któremu...
- ... spacerowałam po swojej komnacie, starając się uporządkować myśli."Uciekaj! Uciekaj!", dudniło mi w głowie! "Uciekaj". Podeszłam do szafy. Wciągnęłam na siebie...
- ... i mebli tonących już w półmroku. Za oknem, na sali, dudniło coś i szumiało jak w garnku przyłożonym do ucha - a...
- ... biciem
nie przepadał. Jeżeli walił - to na płasko,
w plecy. Dudniło, chrząkał zadowolony, każdy dupek
bije w słupek, kameduło - mówił bez... - ... powozy, ciężkie prowincjonalne bryki i eleganckie kabriolety. Setki tych ekwipaży dudniło po brukach, czyniąc wesoły hałas. Chodnikami sunęły tłumy, wśród których...
- ... rękami, sapiąc przy tym, łomocząc stopami, aż w całym kościele dudniło.
Nie dał się jednak namówić księdzu choćby na krótki wyjazd... - ... choć przed nimi majaczył już zbawczy las, za nimi wciąż dudniły kopyta. Koń stęknął, potknął się, ale biegł i może udałoby...
- ... pożogą dzielnicy. Panował tu cmentarny spokój i cisza, w której dudniły ostro kroki patrolujących żandarmów i grzmiały wielkim echem pojedyncze strzały...
- ... przez morze sine,
aby obrócić
kraj ten w perzynę.
Głucho dudniły werble bębnów. Truchlało serce młodego latarnika. Rzucał niespokojne spojrzenia to... - ... odezwały się dzwony. Głuchy dźwięk niósł się nad dachami domów, dudniły szyby. Kościelny całym ciężarem wieszał się na grubej linie i...
- ... teraz bezgłośnie, wpełzali w twoją ulicę i tylko ich kroki dudniły, dźwięczały, budziły echa w bramach i podwórzach.
Podeszli... Możesz już...
