dudnić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... przemieniona w bajkę. Obrazy mieszały się i nakładały, znikały, wciąż dudnił pod czaszką szaleńczy rytm wygrywany na setkach niewidocznych instrumentów. Oto...
- ... niepojęte, jakieś hałasy niewiadome... Wiatr siepał ulewą, miotał okropnym chlustaniem, dudnił skowytem po ścianach chałupy; przejmująco huczały drzewa.
Wraz i błysnęło... - ... tylko zastosował się po chwili do błagalnego wzroku opiekuna, że dudnił do bizona coraz bardziej przyciszonym głosem. "Szept" kapitana wydawał się...
- ... największe stada bizonów.
- Nie z takimi bizonami miałem do czynienia! - dudnił nos kapitana. - Nie takie ujeżdżałem! Tam to były bizony! Bizony...
- ... postanowił rycerz Szaławiła,
Cwałował brzegiem nocy
W samotnej bezpomocy,
Aż dudnił pod nim świat,
Jak za pradawnych lat.
A za nim... - ... Nie pamiętam, czy kiedy w życiu je widziałem. KochAAAny mój - dudnił dalej przez nos - wracając do siebie, wstąp na mostek i...
- ... grzmocąc kolbami po bramach i okiennicach zamkniętych - Werbel bębna wciąż dudnił ostro, okropnie!
Lecz głośniej ponad wszystko raz wraz zrywał się... - ... bo mogło wyniknąć nieszczęście! - I nie przestając gładzić kudłatego łba dudnił dalej, ale nieco ciszej: Cicho, Pani Matka! Cicho, Pani Matka...
- ... niej i zakryła uszy rękami, ale głos Heleny grzmiał dalej, dudnił echem w pustych ścianach, odbijał się od nich i znów...
- ... pustoszały chodniki...
Teraz jakiś inny, ostry i jednostajnie grzmiący łoskot dudnił od Jerozolimskiej drogi: gniewny, warczący łoskot bębna... Jakieś krzyki gromkie... - ... się, nieco blasku spłynęło na ten bruk błotnisty...
Grzmot bębna dudnił ostro, okropnie - To było na rogu Ordynackiej. Stał Kazimierz pod... - ... akustycznych żyrandoli i wypełniała wyrostki słuchowe obrazem tkanym z echa - dudnił głęboko tzw. Wysoki Otwór, obramowany, jak śpiewem paziów, starą, kutą...
- ... i stracone. Nabyte i stracone.
,,Stracone! Stra-co-ne! Stracone!" - dudnił głuchy warkot werbli. ,,Stracone!"
,,Trudziu!..." - wyszeptał ze wzruszeniem.
*
Dr Durchfreud... - ... ci, co dobry mają wzrok
i słuch, słyszeli pono,
jak dudnił w chmurach równy krok
Morskiego Batalionu.
I śpiew słyszano taki... - ... przeciwników...
Władysław Kargul nie szedł, tylko kroczył, nie mówił, tylko dudnił
jak listopadowy deszcz w zardzewiałej rynnie. Gdy wycierał nos, to... - ... głęboko, nie zważał więc na coraz to bliższy tętent, który dudnił po drodze. Nareszcie słońce ostatkiem promieni musnęło wyniosłą górę, a...
- ... do samochodu. Pojechaliśmy na podbój nocy. Z głośników w aucie dudniła muzyka, a my głośno śpiewaliśmy. Nie wiem kiedy znaleźliśmy się...
- ... wczołgała na brzeg. Szeroko otwartymi ustami próbowała łapać powietrze, krew dudniła jej w uszach. Nie miała siły się podnieść, by dalej...
- ... o kilka kroków, tuż za jego
progiem, turkotała, szumiała i dudniła wąska, półmroczna
i ruchliwa Karmelicka ulica, a oni wieszali sobie... - ... wódką. Gnał jak opętany, od uderzeń jego gigantycznych stóp ziemia dudniła, jak gdyby podeszwy miał ze spiżu. W niewielkim stopniu zwalniając...
