juści
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... corocznie, przez tę spowiedź świętą!... Do stołu pańskiego godnie przystąpi!... Juści, i grosik na ofiarę się złoży, a jakże! Panie Boże...
- ... ta niespieszno, prawda... ale przecie rzecz przyjdzie do swojego końca Juści przyjdzie!...
Te pospólne, gromadzkie niepokoje i nadzieje przeżywał Kazimierz żywiej... - ... ma respekcie!... Trzy tygodnie, jakiem Słotwiński... ani mniej, ani więcej!... Juści, śledztwo śledztwem, to się rozumie!... Z chłopstwem jakoś się poradzi...
- ... drugi. - Wczoraj cały dzień na pańszczyźnie byłem, przy orce... To juści krzywda dla mnie iść znowu dzisiaj... z listem, mil trzy...
- ... z was przed innych się nie kwapi, siedzenia nie obiera, juści każdy stoi wespół z drugimi, gdzie ta stanął, a w...
- ... przy moim stole siedzącego, pana komisarza - - do mnie!... No, bo juści do mnie!... w moim domu i przy moim stole będzie...
- ... nim!... Teraz jakaś odpowiedź być musi wedle tego wszystkiego... Ba! Juści musi!... Rządowi ta niespieszno, prawda... ale przecie rzecz przyjdzie do...
- ... wszędy zboża się złociły - owies po pas, a pszenica to juści taka, że chłopa w niej byś nie uwidział. Lasy były...
- ... Mrowiec i skulił się w ramionach, i dzwonkiem mocniej potrząsnął. Juści wiadomo, loretański dzwonek, poświęcany przecie!... Jedyna ku odżegnaniu piorunów obrona...
- ... z ukosa, jakby zaskoczony znienacka, jakby niepewny intencji słów komisarskich.
- Juści, komisarz żartujesz sobie... no, no! - rzekł tonem powściągliwego wyrzutu. - A... - ... owego komisarza, co tu był wedle Kaźmirka - furka dobrego siana, juści dworskiego, jechała, gdy już do miasta wracał...
- Ano, moiściewy, taka... - ... jestem bardzo, z drogi idę.
Kmieć pokiwał głową i westchnął.
- Juści ostańcie, kiedy nie macie schronienia. Na dworze ciemno i mokro... - ... kierując, zaiste, nie ma ona na celu doczesnego bytu naszego - - juści, bo nie w nim położyła nasze przeznaczenie!... Chcecież pojąć i...
- ... wszystko dla ciebie, dziewko moja, ale na jedną rzecz to juści bym nigdy nie zezwolił: nie pójdziesz za człowieka obcego rodu...
- ... gościnności.
Jaś:
Niech nas pani wypuści!
Czarownica:
Wypuścić was? A juści!
Zaraz w szpony was pochwycę
I - poznacie czarownicę!
Małgosia:
Pani... - ... Zaledwie zdołał Kazimierz odespać nieco i wytchnąć po znoju podróży - - juści się pod wieczór wszczął ruch w zagrodzie Deczyńskich. Ludziska zachodzili...
- ... wstyd! uśmiechnął się stary chłop siedzący pośrodku stołu blisko okna.
- Juści! - dorzucił drugi z przekonaniem. - Pisanie święta rzecz i sprawiedliwa... inaczej... - ... a jak chce z sąsiadami pogadać, to wolno... Każdemu wolno.
- Juści, prawda... wolno! Ą Derkacz gadać potrafi, wiadomo....
- To mądry chłop... - ... Juści panu Czartkowskiemu najpewniej... Szymkiewicz aktuariusz zapowiadał przecie!... Komuż by? Juści nie chłopom... Pan Czartkowski z dzierżawy na właścicielstwo przejdzie... No...
- ... ludzie!... I widzi mi się, że to oni swobody bronią...
- Juści... ich to przecie ziemia rodowita, wiadomo, tutejsi są... bo i...
