obrzęknięty
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... w pętlach kołyszą się białe, wykrzywione twarze ludzkie.
Czyjaż to obrzękła kobieca twarz, z oczami rozszerzonymi dziecięcym lękiem? Drogie, znajome rysy... - ... Takie same tępe jak ty!
Podbiegła żywo, pochwyciła w szpony obrzękłą nieco, piegowatą dłoń Adama.
- Ja nie rozumiem, sama nie rozumiem... - ... przystojnego młodego człowieka prawie nic nie pozostało. Przytył, twarz miał obrzękłą. Nie wychodził prawie z mieszkania i przez większość dnia prowadził...
- ... tak samo jak Lenka zasłonił się ciemnymi szkłami i miał obrzękłą twarz, nie mieliby wątpliwości, że to dwoje meneli na kacowym...
- ... waliło na alarm. Poznał z daleka. Leży maleńka, ze zsiniałą, obrzękłą twarzyczką; w półotwartych oczach - dziecinny przestrach .
Do późna w nocy... - ... dłońmi uniesionymi ku górze, jak człowiek, który poparzył sobie palce. Obrzękłe, ogromne sińce potwornej dłoni Zygmunta. Martwe, nieruchome oko pod bandażami...
- ... go zwoje, zapadając się coraz głębiej, z krzykiem wtłoczonym w obrzękłe gardło, daremnie szukał broni, był nagi, ostatni raz wytężył wszystkie...
- ... człowiek uchodził! - zdjęła pantofle, których rzemyki wpijały się w jej obrzękłe stopy. Schylając się z trudem, założyła kapcie. - No, to już...
- ... skupieniu oczy. Ta poufałość wydała się Istvanowi niestosowna. Tani aktor! Obrzękłe, lśniące, jak pomazane tłuszczem, wargi doktora rozchylały się z cmokaniem...
- ... jak w filmie upowolnionym, krążyło kilkanaście nagich, przysadzistych kobiet. Tłuste, obrzękłe ich ciała zdawały się z trudem przezwyciężać opór powietrza, kołysane...
- ... zrozumiał. To te zmierzwione, matowe, suche jak stare siano włosy, obrzękłe chorobliwie oczy o czerwonych powiekach, zgarbione plecy i straszna chudość...
- ... nad ogniskiem świętokradców i spłonął.
Nieznajomy człowiek otworzył oczy wielkie, obrzękłe od alkoholu i
smutku, spojrzał na Osiełka nieprzytomnie i ryknął... - ... spraw jutrzejszych. Na darmo. Oczy otwierały się same pod naporem obrzękłej pamięci.
Słyszy tamten gwar, jak szumem kołuje i powraca, bo... - ... z zawrotną chyżością na północo-wschód. Mijały minuty. Już pół obrzękłej tarczy słońca jakby okrakiem siedziało na obwałowaniu krateru.
- Niewielka chmura... - ... kto to Jest Sasio? Pytanie zadaje mężczyzna koło trzydziestki, o obrzękłej twarzy. Niemiły szczerbaty uśmiech. Worki pod oczami.
Sądząc po głosie... - ... obrzeże i policzki. Niespokojne porywy łopotały nogawkami kombinezonu, wielki jak obrzękły dysk słońca, w który można było patrzeć chyba sekundę bezkarnie...
- ... i obszukiwał zamożne domy. Imkowi Grunfeldowi zabili rodziców i chodził obrzękły z głodu, to przystąpił do Weissa.
I inteligenci. Joel Holzman... - ... i u nasady także zielona sporą kępą olszową.
Skraj nieba, obrzękły fioletowo, łypał jeszcze na zachodzie jasnością, ale drzewa nad Wisłą... - ... ma tu wrzasku ani krzyków, ani lamentu, ani przekleństw, ani obrzękłych, zlanych potem twarzy, ani wijących się w więzach ciał, skręconych...
- ... widziano ongi, z czołem we krwi
umazanym i kurzu, z obrzękłymi od więzów nogami. Jakże
zmieniony, jakże niepodobny temu Hektorowi, który...
