otchłań
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... spałbym wśród kamieni. Za zgasłym kręgiem krąg promieni Zapadała w otchłań, płyną lata, Złotem się mieni turni szata... A gdy po...
- ... czeka samotne łóżko. Łódź, którą istnienie płynie z wolna w otchłań nieistnienia. A my zostajemy - milczący w fotelach. My - widzowie - zatrzymani...
- ... i bezcielesnym, tak samo pobiec albo poszybować w tę rozżarzoną otchłań.
"Może to rzeczywiście lepiej - móc oświadczyć własnemu losowi: Dziękuję, nie... - ... nienawiścią Róża nie pozwoliła siebie dosięgnąć - sama pogrążyła się w otchłań, w którą zapragnął ją strącić. I teraz Adam pragnął znowu...
- ... w mrok dwóch trumien, jak dwa błędne wióry,
Powpadali w otchłań śmierci nogami do góry!
MAK
Za chruścianym stanęła witakiem,
A... - ... tej chwili sam, bez martwego inwentarza, w jakąś głęboką, bezdenną otchłań. Musiał krzyknąć w nagłej trwodze i to go ocaliło przed...
- ... należy poderwać nogi, aby obronić się przed wpadnięciem w piekielną otchłań.
Dziadkowi przeszkadzało moje niecierpliwe wiercenie się, bo spojrzał na mnie... - ... snów nie było - zapadła w tę samą co przedtem czarną otchłań.
Nie mogła płakać. Wcale. Na pogrzebie pojawił się ojciec - sam... - ... na mnie ze wszystkich zakamarów bytu. Au commencement Bythos e'tait - otchłań chaosu! Cóż za cudną i niedoścignioną rzeczą jest chaos! Nie...
- ... wrażenia, że za każdym stopniem otwiera się pod nią niezgłębiona otchłań. Schodziła wciąż niżej... niżej... Naraz znalazła się w podziemnej pieczarze...
- ... szeptu. - Patrzcie
na wiosła...
Drgająca, ożywiona woda, dotąd ciemna jak otchłań,
rozpaliła się matowym lśnieniem. Na jego tle ukośnie
od burt... - ... wyleniałe albo i parszywe,
lecz prawdziwy koń dworski, kary jak otchłań, który na tych swoich
nogach-łodygach szedł, jakby ziemię lekceważył... - ... z pary, mgły, kłębów, dymów"... słowem, gdzie działa się znowu otchłań, chaos. Tymczasem Simon - Simon "końcem buta papier przytrzymywał" i stąd...
- ... cierpiał Władyś! Jak szybko i jak kompletnie pogrążył się w otchłań bolesnego dzieciństwa! Od niedawna przez Halinę oswojony z dobrocią, ekstatyczny...
- ... otwartych, złośliwie się jątrzących, dużo nowych. Wejść w tę mroczną otchłań, stąpać po pogorzeliskach i popiołach, oglądać pożary wszędzie niosące płomienie...
- ... następnej "decyzji", przy kolejnym rozwarciu się wrót nocy na fioletową otchłań ktoś się z niej wyłoni. Jakaś postać godna takiej scenerii...
- ... z bólu i ze wstydu. Czułam, że wpadam w czarną otchłań, z której nie ma wyjścia. Byłam sama w rękach bandytów...
- ... tych dwoje ludzi ścigało swój los.
Wrzesień 1939 r. otworzył otchłań klęsk. Wacław, który tak niedawno z wyboru, z poczucia solidarności... - ... zaczekać na śmierć! Myślę, że lecę z nieskończoną
szybkością w otchłań absolutnej pewności.
Każda sekunda jest nieskończonością.
I PAN W CYLINDRZE... - ... krysztale!
Po jakim żwirze, po jakim kamieniu
Z otchłani w otchłań włóczyłeś swe fale,
Nimeś wytropił sny moje i dotarł
Do...
