piegowata
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... żonie stanik! - krzyknął Ukleja i szarpnął na niej bluzkę, odsłaniając piegowaty dekolt i śnieżnobiały koronkowy biustonosz. - Francuski!
- Przestań - powiedziała cicho Ruta... - ... piegowaty. - Ale to jest wymuszenie. Nie minęło pół godziny, a piegowaty był już z powrotem. Ponieważ nie chciało mu się trudzić...
- ... o sobie, o swojej pracy. Był taki jeden Grzesiek, wysoki, piegowaty, chciał się ożenić. Słuchałam jak bajki, kiedy mówił o tym...
- ... czule słuchała.
Trzeba zresztą przyznać, że ów duży, rudy i piegowaty narzeczony
dawał się słuchać, choć trudno go było czasem zrozumieć...
- ... tęsknot wybrała młodego gimnazjalistę. Stary lekarz pijak prał ją po piegowatym pysku, wrzeszcząc, że zabije taką żydowską kurwę, która daje wszystkim...
- ... skończyć, tym bardziej że omal nie przyszło do bitki pomiędzy piegowatym dryblasem i małym, zadzierżystym chłopaczkiem, który wołał siedmioma głosami, że...
- ... ewentualnej obrony.
*
Nikt zresztą nie zamierzał ich atakować.
W rudym, piegowatym domu przy ulicy Pave, stary, zgarbiony szames chodzi na palcach... - ... w ogóle nie ma.
W ogromnym mieście Paryżu, w rudym, piegowatym domu przy ulicy Pave, mieszka rabi Eleazar ben Cwi.
Ulica... - ... obietnica pocałunku, którą tak późno odkryłem w kształcie ust pod piegowatym trochę noskiem. Poczułem, że czynię zadość nie tylko mojej tęsknocie...
