pogodnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... wstawałem.
1 lutego 1906. Czwartek. Mróz, 0 7 rano -3°. Pogodnie. Teofil skarżył się przy
obiedzie, że w szkole nauczyciel uderzył... - ... obcych jej pocałunków.
- Widzisz, solipsysto poetycki, co może miłość - rzekł pogodnie Tomasz. - Bo miłość to poświęcenie. Mówię z głębi doświadczenia, bom... - ... Zostawiłam je w szkole!
- Maciek wciąż siedzi u Borejków? - spytał pogodnie Piotr Ogorzałka. - Dobra, nie będę czekał, aż wyjdzie, muszę jechać... - ... Stół musi być wesoły, jasny i samym swoim wyglądem nastrajać pogodnie. Miła atmosfera zależy oczywiście od zebranych przy stole gości i...
- ... O 1/2 11 spać.
1 lutego 1910. Wtorek. Przymrozek, pogodnie. Pierwszy dzień wstałem. Woźny
przyniósł pensję i pilne akta. Teofil... - ... warunkach miłą powieść ("Teoria drobnych złudzeń"), ale zrobiła to jakoś pogodniej. U Ukniewskiej wszystko jest szare i przygnębiające, a scena wypłacania...
- ... niektórzy z westchnieniem odstawiali naczynie i patrzyli tępo przed siebie, pogodniej usposobieni przypominali sobie, że czeka ich przecież wolny wieczór i...
- ... Europy, a może i świata, mogłyby się potoczyć o wiele pogodniej, gdyby teolog z Akwinu do tego rwącego się dialogu między...
- ... dni przed śmiercią wyraża coraz bezpośredniej, ściślej i może coraz pogodniej wizję życia, którą w sobie nosi. Wśród pejzaży z morzem...
