pomroka
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... a rewizjoniści dopiero potem, ale szczegóły gubią się w dziejowej pomroce.
A rzecz jest nie bez znaczenia, to właśnie bowiem owi... - ... jego
początek sięga epoki kamienia łupanego, a koniec ginie w pomroce
przyszłości, którą rozświetlą - powiedział z przekąsem - dopiero
krocie przyszłych pokoleń... - ... wzbiły się w powietrze owady. Ich początki ukryte są w pomroce dziejów. Ze sposobu rozwoju skrzydeł wnosić można, że pierwotne owady...
- ... uliczne. Przedwczesny mrok dokoła gęstniał. Czasem tylko reflektory aut rozjaśniały pomrokę. Odblask długich smug naświetlał wówczas przez moment cienie ludzi wśród...
- ... pokolenia Wojciechu, który w 1660 r. był tamże cześnikiem. Z pomroki dziejów wyłaniają się jeszcze dwie postacie – czy raczej tylko...
- ... na cały głos, jakby stał za nim wszystek naród od pomroki dziejów: husaria i panowie szlachta, chłopy w siermięgach, baby w...
- ... słońce, nad Londynem unosiła się zawsze mglista zasłona. Z tej pomroki wytykały swe pulchne cielska różowe od słońca balony zaporowe. Major...
- ... początkach ordowiku, znów w trakcie wkraczania
mórz na lądy, z pomroki dziejów wyłoniły się ponownie rafy glonowo-gąbkowe. Ich
najbardziej rzucającym... - ... Czemu ślepie wytrzeszczasz, mgliste od wyłudy!
Małpo z tamtego świata! Pomroko z psiej budy!
Nie pyskuj śród listowia! Stłum w lesie...
