posmutniały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... jakże tu taić przed
Cześkiem? Powiedzieli mu w sekrecie wszystko. Posmutniał
wyraźnie i długo siedział markotny.
nazajutrz o wyznaczonej porze zgłosili... - ... zachodzącego słońca.
O, Lorelei, Lorelei.
Co się stało, żem tak posmutniał? Czyż starej bajki nie mogę sobie przypomnieć? Gdzież są moje... - ... mówię - Diego, wcale się nie boję. - Carissima - on powiada, ale posmutniał, ciemniejszy. Zerwał się nagle, wsiadł na osła, siwego zostawił przy...
- ... miałem przygodę, jadłem nawet obiad w takiej wielkiej restauracji. Salisz posmutniał nagle, siąknął nosem raz i drugi.
- Za same noże i...
- ... cię tutaj sprowadza?" "Zwyczajnie, po anticol przyszedłem". Tamten jakby nagle posmutniał: "Czy chciałbyś opowiedzieć trochę o tym, dlaczego bierzesz anticol?". "Czego...
- ... wieczorem w niedzielę. Kompletnie zalani, ale Partyjny od tego czasu posmutniał. A po następnym wypadzie prawie w ogóle zaniemówił. Snuł się...
- ... twoim dziadem, to pewnie nie jest lekko?- zapytałem. Kapsel gwałtownie posmutniał. Kiedy się nie śmiał wyglądał na mocno zestresowanego i zmartwionego...
- ... przygotowani do łowów - zaoponował Bentley.
Łowcy zwolnili bieg wierzchowców. Tomek posmutniał. Bentley zaraz go
pocieszył:
- Nie żałuj, mój drogi, zmarnowanej okazji... - ... tych straszliwych smoków? A ciebie, bohaterze, zabili na samym początku."
Posmutniał i zaczął lizać łapy. Zastanawiał się chwilę, a potem ożywił... - ... ministrów, który szedł szybko w ich stronę.
- Pewnie po mnie - posmutniał i westchnął Maciuś.
I tak było naprawdę.
- Przepraszam, stokrotnie przepraszam... - ... postaram się wam odwdzięczyć.
Nazajutrz zaczął padać śnieg. A płanetnik posmutniał, jeść nie chciał, tylko coraz ku Orawicy spoglądał.
Potem zaś... - ... że płaczem wybuchnę, więc ściągnęłam brwi, usta zacisnęłam. A on posmutniał, biedny: Czemuż znowu gniew? - powiada. - Pięknym twarzom uśmiech najbardziej przystoi...
- ... i Duddie, które zdążyły już Hermie polubić, a i Felek posmutniał odrobinę, ale wkrótce nie odrywał już wzroku od ślicznych Australijek...
- ... niemieckie "sznela, sznela, sznela" ze dwadzieścia lat temu... - Paweł jakby posmutniał. Ale za chwilę na jego twarz znowu powrócił promienny uśmiech...
- ... ten pan cię zaprosił, bobym cię wziął na obcasy.
Domokrążca posmutniał. Mock wstał, ubrał się i podszedł do barmana.
- Twierdzę, że... - ... Czechowicza milczy lutnia,
Już Karpińskiego zamarł śpiew,
I Hulewicza duch posmutniał,
Kiedy go musnął śmierci wiew.
Niech już nadejdzie pora noży... - ... ostatnio tak się czuję jak w tym wierszu. - Hehe wyraźnie posmutniał. - Czuję się jak nikomu niepotrzebny stary magazyn, w którym przybywa...
- ... cierpko pod wypłowiałym wąsem, znów nalał i wypiwszy, jeszcze bardziej posmutniał. Wódka szła mu przeważnie do serca, osiadając mętnym smutkiem.
- Dziewięciu... - ... zahamowań poza tym jednym: co Magda sobie pomyśli...
- Coś tak posmutniał? Czy to ma dla ciebie aż takie znaczenie, kto był... - ... w parku i gry na boisku
ustały zupełnie, pan Kleks posmutniał i stał się
dziwnie małomówny, jednym słowem - wyraźnie
zaczęło się...
