rzewniej
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... wyrównany, ale tam nic się nie zmieniło, wróciłem i płacząc rzewnie na łonie matki wyznałem jej, że rozumiem teorię względności. Było...
- ... niedorzeczność. Trafiało się też często, że w miejscach, gdziem pierwej rzewnie płakała, zwłaszcza przy wesołości i dowcipie starszej siostry, boki zrywałyśmy...
- ... czerwieniąc się rzekła:
- Przepraszam, byłam nie ubrana.
Przy stole Władyś rzewnie wspominał babkę - umarła w tych czasach. To był temat, który... - ... Życie mi tylko pan zeszkaradził.
Zapanowało kłopotliwe milczenie. Kobieta płakała rzewnie, co bardzo wzruszyło przysłuchującego się Lucjana. Wreszcie cichy, rozklekotany głos...
- ... ziać jadem słusznego, długo tłumionego oburzenia. Na próżno łagodnie i rzewnie prosiliśmy go, by szedł dalej z nami albo z Mikołajem...
- ... w mojej pamięci.
- Wczoraj przełaziliśmy w Czersku przez parkan - powiedziałam rzewnie, melancholijnie i tkliwie. - Wczoraj w galowych strojach braliśmy węgiel z... - ... duch Pana Boga chwali!
- I ja go chwalę - pokornie i rzewnie odpowiedziała strojna pani - choć nim oglądać go stanę się godną... - ... mentalnie, nachylając się do Młodziakówny
- Mamusia...
A powiedziałem bardzo smutno, rzewnie i cieplutko" (F 133-134).
Co spowodowało nieposkromiony wybuch śmiechu... - ... Więc to jednak Anita...?!
Pan Muldgaard westchnął bardzo ciężko i rzewnie.
- Tak - odparł. - Wielka dramata. Jutro przybywam, pozostałości będzie rozpoznawana...
Obaj... - ... Jest wprawdzie jeden skarb w tym domu - Adaś uśmiechnął się rzewnie - bezcennie wspaniały: panna Wanda. Francuz jednakże z obliczem szczura nie...
- ... w którym leżało drewniane koryto.
- Za czasów mojej młodości - mówił rzewnie - kąpano nas w tym naczyniu przed każdą Wielkanocą. Napełniano tę... - ... też taki jest początek koncertu, a potem coraz pełniej, coraz rzewniej i coraz żartobliwiej, gdy muzyka dawała ku temu możliwości. Tyle...
