spurpurowiały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... kilku innych, w tym starosta Hector Laabs, otwarcie zarechotało. Kapłan spurpurowiał.
- Zapamiętam cię, bluźnierco! - ryknął, mierząc palcem w krasnoluda. - Bezbożny koboldzie... - ... nic, nic...
- Ależ to się zmieni, kiedy skończę studia.
Witek spurpurowiał; odwracał oczy, nie chcąc spotkać się z pogardliwym wzrokiem Julii... - ... w sutannach i habitach poczęły się trząść ze śmiechu, prałat spurpurowiał, ale po chwili roześmiał się również i przysunął sobie półmisek...
- ... W szkole ksiądz katecheta robi wszystko co może... Nie rozumiem. - Spurpurowiał. - Spowiedź jest bezimienna, panie komisarzu, nie mówiąc już o tym...
- ... Ażby krew sikała.
A któremuś oczy wyszły na wierzch, twarz spurpurowiała i wycharczał:
- By tak na mojego padło, utopiłbym zarazę. Jak... - ... błędu.
- Kogo zamordowano? - zapytał.
- Pańskiego agenta - powiedział Kloss.
Twarz Rhodego spurpurowiała.
- Welmarza? Skąd pan wie, że był moim agentem?
- Bo agent... - ... odchodnym przejechała gorącym spojrzeniem po brwiach Hansa, aż mu uszy spurpurowiały. "Wrócić do Starego. Dotychczas nic z siebie nie wydusił".
- Czytałem...
