szczerzenie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Sasza, na szczęście zdrów i cały, i wcale nie
zmartwiony, szczerzył tylko zęby w tym szerokim, dziecinnym uśmiechu,
zapewniając nas, że... - ... odzywać, a nawet śmiać. Warcek przyglądał
jej się z ukontentowaniem, szczerzył zęby, wtórując
radości Dominiki, młócił ogonem trawy i sypał
iskrami... - ... głową,
Na głowie miał rogi,
A pod spodem cztery nogi.
Szczerzył wielkie kły,
Był ogromnie zły
I jednemu dziecku
Wygrażał po... - ... w strumyczku ściekającej po skale wody. Skunks z facjatą pekińczyka szczerzył się na niego szyderczo, ale z bezpiecznej odległości. Pukacz też...
- ... Czułem się coraz gorzej. Nastroszony Pożeracz Chmur wykłócał się i szczerzył zęby. Wreszcie uciąłem te jałowe przepychanki.
"Albo przepłyniesz na tamtą... - ... zdążyło jeszcze poczernieć i błyszczało jak wykute z miedzi. Baltazar szczerzył zęby, żona ustawiała na stole poczęstunek i wmuszała wędliny ciągłym...
- ... ze spoconych i zakurzonych wdzięków. Dziewoi było kilkanaście, a Szarlej szczerzył się do wszystkich po kolei, toteż Reynevan stracił nadzieję na...
- ... Oświetlony żółtym światłem kinkietu siedział sobie szeregowy Zygmunt Geniusz i szczerzył białe zęby do Lotnej. Popijali piwo.
- Tak - powiedział Roman Kowalik... - ... cmentarzu, lecz na Służewcu. Most nad torami kolejowymi wciąż jeszcze szczerzył zęby pozrywanych przęseł, żelastwa i kamieni. Nie można było czekać...
- ... i bardzo źle
znosi niewolę.
Żółte ślepia tygrysa błyskały gniewnie, szczerzył lśniące, białe kły
i dzikim pomrukiem groził natrętom.
Tomek zbliżył... - ... na ścieżce leśnej
na wprost Ali-Baby stał olbrzymi wilk. Szczerzył straszliwe
kły i piana kapała mu z pyska.
Ściągnąłem szybko... - ... podstawił nogę
czy w ogóle próbował znęcać się nade mną, szczerzył groźnie zęby i nie
pozostawał dłużny. A już diabeł w... - ... tyłu. Wjechałem między cytrusy i wtedy drogę zagrodził mi gruby. Szczerzył jadowicie zęby i szykował się, by mnie pochwycić. Już nie...
- ... wsącza w kamienicę urynowego wirusa. Nachylony nad zlewem, szczotkował zęby, szczerzył je w końskim grymasie i spluwał kolgejtową flegmą, by przejść...
- ... na niego szyderczo, ale z bezpiecznej odległości. Pukacz też się szczerzył, masując pięść.
- Idź, wiedźminie - zawarczał. - Idź do niego, skoro cię... - ... prochu i pyle poniewierała się dumna flaga Polandy. Nad nim szczerzyła zęby uradowana, szczęśliwa Pacia. Wódz Górali chciał protestować, chciał wołać...
- ... Nie
przeszło się obok żadnego obejścia, żeby coś tam nie szczerzyło zębów,
nie ujadało, nie urywało się z łańcucha. Wiadomo jednak... - ... nosa; ale nic nie
pomogło: drzwi twarde jak brama trojańska szczerzyły pożółkłą,
bezczelną klamką.
Pan Osiełek był zrozpaczony i płakał. Po... - ... z magicznymi drobiazgami. Stanęła zafascynowana maską czarnego bóstwa. Wielkie zębiska szczerzyły się złotą farbą, czerwone oczodoły hipnotyzowały złem, bawole rogi groziły...
- ... przez falę chwastów i krzewów, oplecione kaliną i dzikim winem, szczerzyły jeszcze ku niebu pokruszone zręby ścian i węgłów Na wprost...
