ufnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... się pan Kleks,
trzeszczał lub skrzypiał na jego widok i ufnie ocierał
się o jego ubranie. Krzesła i stołki z radości... - ... naturalnej Afryka była ziemią legendarną, obfitującą we wszelką nowość przyjmowaną ufnie przez chłonny umysł pisarza komponującego swoje - dzisiaj powiedzielibyśmy - Silva rerum...
- ... promieniami słońca, wiedziałam, że czeka na niego inna kobieta, że ufnie i z miłością myśli o nim powracającym do zdrowia. Kłamał...
- ... bluzkę. Niemowlaki, unosząc buźki, chciały go dosięgnąć. Usteczka rozchylały się ufnie, układały w trąbki, w ślepym zapamiętaniu ssały ekran, ale nie...
- ... wtajemniczenia, który wziął w swoje objęcia łagodnego braciszka, świeckiego mnicha, ufnie uśmiechające się do drugiego człowieka dziecię Boże... Dlaczego takiej ewentualności...
- ... swoją zgubę,
kolaboruje z Archontami! Trudno sobie wyobrazić zwolennika Bazylidesa
ufnie "zaprzyjaźniającego się z duchami opiekuńczymi" oraz zwracającego
się do nich... - ... Znajome zapewne dźwięki podziałały na nie uspokajająco, bo podeszły już ufniej i wylizały drobne okruchy z dłoni chłopca. Jeden dał się...
