wprawnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... się natychmiast. Chwyciła mego chuja mocno i łagodnie, pieszcząc go wprawnie. Rzuciłem jej krótkie spojrzenie; na jej twarzy malowało się uczucie...
- ... zacząłem patrzeć na nią, a ona przymknęła oczy, poruszając się wprawnie. Spoglądałem teraz ponad nią w stronę zasłoniętego okna i pomyślałem...
- ... rękaw koszuli. Kolanem docisnął do kozetki - nie pora na delikatność. Wprawnie wkłuł się w żyłę. Powoli podawał. Uwinęły się jednak z...
- ... a kiedy przędła, białe jej dłonie poruszały się szybko i wprawnie jak jaskółcze skrzydełka. Była córką starego Mikołaja Wrosza, którego domostwo...
- ... Seneka ujął to trafniej - przed Mühlhausem brzęczały sztućce i talerze, wprawnie rozkładane przez Adalberta. - Quod retro est, mors tenet*. - Seneka był...
- ... trzyma marlboro koniuszkami, z tym że pali chyba jeszcze mniej wprawnie ode mnie, ślini niepotrzebnie filtr i dużo dymu wypuszcza przed...
- ... Miss Cameron Diaz. Ostatecznie, może być ktoś inny, kto równie wprawnie jak Cameron potrafi wysuszyć swojego mężczyznę do suchej nitki. Najważniejsze...
- ... jeszcze parę lat temu teza, iż jakikolwiek intelektualista, jakakolwiek intelektualistka wprawnie referuje, analizuje i świetnie zna zjawiska bólu, upokorzenia, uwięzienia, gwałtu...
- ... rodzaju palącego wstydu, ale teraz dość szybko i, rzec można, wprawnie pozbawił się tego uczucia.
- Muszę wiedzieć! Za wszelką cenę muszę... - ... razie zabrała się do pielenia grządek.
Siedząc na bosych piętach, wprawnie i szybko wyrywała chwasty. Nie bardzo pięknie wyglądały jej grządki... - ... Jest piętnaście po szóstej.
Mam wrażenie, że taksówkarz widząc mnie wprawnie przeskakującą przez bramę, trochę zwątpił. Musiałam też zresztą wyglądać dosyć... - ... wartą zapewne tyle co dobry wierzchowiec.
- Kto cię ściga? - krzyknęła, wprawnie opanowując tańczącego konia. - Prawo? Gadaj zaraz!
- Nie jestem przestępcą...
- Za... - ... na składanym łóżku w pokoju przechodnim, kontynuował wymianę zdań, niezbyt wprawnie mówiąc po niemiecku.
I tak sobie pogadali. W południe wstąpił... - ... sióstr na korytarz szpitalny .
Docent przebrał się również szybko i wprawnie, każdy ruch miał jak gdyby obliczony, ekonomiczny, wziął z bielizny... - ... gremialnej obronie swojej bramki. Dostrzegł piłkę, oczy mu zabłysły, zastopował wprawnie i poprowadził, jak mógł najszybciej, na bramkę przeciwnika. Krzyk rozpaczy...
- ... sięgnął ku kwaterce.
Przychylił blachę do gęby i pił długo, wprawnie i dokładnie.
W sieni rozległy się kroki. Wszedł człowiek ogromnego... - ... w ogrodzie za parkanem. Przyniesiono
szklanki musztardówki, do których Kaczmaruszek
wprawnie jak barman nalewał dużym kubkiem rzadkie
jasne piwo.
Pająk stał... - ... i jeśli pójdzie dobrze, nie powinni nawet żądać dokumentów. - Krótkim, wprawnie narysowanym w powietrzu znakiem krzyża przeżegnał pochyloną nad dokumentem głowę...
- ... i prawidłowo odkuł - na oczach starego - kształtną podkowę tudzież osadził wprawnie obręcz na koło dworskiego szarabanu stojącego prawie przed kuźnią - w...
- ... Jaggera; w sinym, trupim rozbłysku światła Hrabicz dojrzał dłoń Marasa wprawnie przesuwającą się po plecach Milki.
- A jaki był powód rozwodu...
