wychudnąć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... starzy... - powtarza szeptem najtrzeźwiejszy Jerzy i otrząsa się na widok wychudłych, wymęczonych twarzy. "Przecież mamy dwadzieścia, no, dwadzieścia kilka albo i...
- ... ścian i sprzętów połyskiwały niechętne oczy w twarzach czarnych i wychudłych, a ręce żółte i drapieżne otwierały z trzaskiem drzwi i...
- ... się daleki śpiew i głucho pokasływały bębny pod płaskimi uderzeniami wychudłych dłoni. Czyż nie jestem godzien, by sięgać po to, co...
- ... ani placu Kuglarzy, ani
Wieży Lunatyków, rozlewał się po członkach wychudłych, jak atrament do
podpisywania wyroków śmierci. Szyję miał cienką i...
- ... głębi ulicy przestrzeń zamykały kamienne bloki domów i kępy nagich, wychudłych drzew. Za wiaduktem, chronionym kozłami hiszpańskimi, zasiekami i tablicami na...
- ... ją coraz większy lęk. Nie mogła oderwać
oczu od tych wychudłych, błądzących po kołdrze
rąk, z nabrzmiałymi liniami ciemnych żył. Pochylała... - ... pobliskich posłań, psy, które się drapią i stukają przy tym wychudłymi piszczelami o drewnianą podłogę, deszcz bijący w dach strugami wody...
- ... począł wreszcie chudnąć i blednąć.
"Oho - pomyślał sobie - źle! Jak wychudnę i zblednieję, będzie jeszcze trudniej z dziewczyną. Cóż ja nieszczęsny...
