wymięty
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... przestrach albo może nabożny szacunek. - A mój garnitur brudny i wymięty. I co ja na siebie włożę?
Przyglądała mu się morderczym... - ... z cygarem w zębach. Także ci w wersji kowbojskiej: w wymiętych dżinsach i skórzanym kapeluszu; to bohaterowie minionej epoki.
Wyreżyserowany przypadek... - ... kartki. Przepisuję na czysto do mej grubej księgi treść pokreślonych, wymiętych świstków. Niemały to kłopot. Co jest ważne, a co ominąć...
- ... rzuciła się otwierać. Z ulgą ujrzała obie swe zguby w wymiętych, mokrych i zazielenionych trawą strojach apelowych. Na białej bluzeczce Pyzy...
- ... wypuści z siebie surówkę w postaci dwóch albo trzech nieogolonych, wymiętych i skacowanych facetów z nabrzmiałymi od zbyt krótkiego snu twarzami...
- ... Wyprostował palce i wtedy z prawej dłoni wypadło mu kilka wymiętych listków olszynowych. W pierwszym, machinalnym zupełnie odruchu, jakby uczynił gubiąc...
- ... przecież wymyślił. Niewiele się przez te lata zmienił: przychodzi w wymiętym płaszczyku, lecz swój garb niesie z wdziękiem. Jerzy Stuhr nakręcił...
- ... trzeba było już dawno zrobić - powiedział z westchnieniem, przyglądając się wymiętym trochę niedzielnym garniturkom.
Nazajutrz jednak okazało się, że ubrania wyprostowały... - ... idąc środkiem ulicy, z rękami w kieszeniach, umorusany w ubranku wymiętym, które nie miało ani jednego guzika. Przejeżdżająca ciężarówka zwróciła jego...
- ... czarnej czapce i kurtce, drugi ze srebrnym zębem, w nieco wymiętym kapeluszu i w kurtce na misiu. Obaj ustawiają się obok...
