wymijanie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Możesz nie iść! - Twarz Pestki jest zamknięta, prawie odpychająca.
Julek wymija Mariana, podsuwa się ku Zenkowi i pyta z podnieceniem, którędy... - ... drzwiami" - przelatuje szalona, żegnająca świat myśl. W progu babcia. Jerzy wymija ją w korytarzu, dopada do stołu. Zbiera papiery i patrzy...
- ... się coraz mniej, wystawały zeń ukośne płyty skalne, które przychodziło wymijać. Maski tlenowe w połączeniu z wyciem silników nie zachęcały do...
- ... wiózł starostę Prącza w kierunku Myślenic. Szeroka dwupasmowa szosa pozwalała wymijać bez trudu dymiące trabanty i jelcze, pykające syrenki i rozdygotane...
- ... upartą, wyłażącą zewsząd zmorę. Już potrafi nie pamiętać, nie dostrzegać, wymijać. Już może nareszcie nie wzdychać. Dużo, dużo umie już Polak...
- ... przed chwilą najgoręcej wtórowała lamentom jegomościa.
Pociąg, zwalniając biegu, zaczął wymijać szeregi towarowych wagonów. Szyny zdwajały się i potrajały przed budynkami... - ... Pekińczyk, do jutra! - Panowie pozwolą, że ich przedstawię.
Ale oni wymijają się w przejściu bez słowa i Grzegorz wychodzi.
- Kretyni! Jelenie... - ... jeszcze przez chwilę, służący i ja, przypatrywaliśmy się, jak manewruje wymijając autobusy pełne comitiv, okrążających niewielkie apostolskie państewko ukryte za wysokimi...
- ... do urzędniczki. Z plakietką przypiętą do rozporka podszedł do niej, wymijając biurko.
- Czy to jest dość widoczne miejsce?
- Wystarczająco widoczne. - Nie... - ... spokojnie wszystko przemyśleć. A było o czym myśleć. Nieliczni przechodnie, wymijając kałuże, spieszyli się, by zdążyć przed dzielnicową godziną. Spojrzał na...
- ... spoczynek... - i podsuwał mi krzyż
do ucałowania.
- Dobra, dobra - mruknąłem wymijając go.
Cytował Tomasza ů Kempis, ale coś mi się zdawało... - ... Hanemann zaś przecisnął się wśród ludzi siedzących pod ścianą i wymijając tekturowe walizki, plecaki, paczki z pościelą, toboły, skrzynki z dorobioną...
- ... i ścigamy się - najpierw on goni mnie, potem ja jego, wymijając zręcznie wciąż jeszcze nieoswojonych ze sobą malców, stojących nieruchomo, niemo...
- ... z nich strażników naszego sekretu, potrafię milczenie wynagrodzić.
Prowadząc austina, wymijając rowerzystów nadlatujących w łopocie białych pidżam, chybotliwym ruchem podobnym do... - ... się powrót z pracy.
Przedostał się pod wiaduktem, z trudem wymijając tramwaje oblepione gronami wiszących ludzi, skręcił na Connaught Place. Nieruchome... - ... pod ciepłym waciakiem czuł przenikające igiełki mrozu. Helmut sterował uważnie, wymijając co większe zaspy. Wiatr zrobił się jakby bardziej porywisty. Pogwizd...
- ... musiała wciąż unosić się nad nim, bo łazik manewrował zręcznie, wymijając spiętrzenia skalnych rumowisk, chwilami przechylał się, zwalniał i znowu rwał...
- ... Skąd ty jesteś?
Chłopak nie odpowiada, idzie prosto przed siebie, wymijając zabiegające mu
drogę dzieciaki.
- Słyszysz, woła ciebie - zwraca mu uwagę... - ... i mężczyznami, i emerytami...
Anka wzięła Michała pod rękę i wymijając Jaworskiego pociągnęła go do sklepu.
- Nie mamy czasu. Idziemy.
Mniej... - ... było niemiłe; tak, szczęście rozpierało mnie, gdy opuszczaliśmy przedwcześnie teatr, wymijając ekipy polskiego radia i telewizji. Wyglądało to jak demonstracja przeciwko...
