Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
wypluty
Znaleziono 105 wyników.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... niepowściągliwość środków ekspresji.
    PK: W Piśmie powiedziano, że letni będą
    wypluci, a zostaną tylko zimni i gorący. I właśnie u Kołakowskiego...
  • ... równowagi.
    Z ludzkim życiem rzecz ma się podobnie. Od narodzin -
    wyplucia w ciemność, eksmisji z krainy światła - przebiega po labiryntach zdarzeń...
  • ... sapanie i w końcu głos Jasia obwieścił:
    - Udało mi się
    wypluć tę szmatę, ale zdaje się, że zwichnąłem sobie język. Ty...
  • ... lasu. Gniada klacz wiedźmina zatańczyła, szarpnęła łbem, wyszczerzyła zęby, usiłując wypluć wędzidło. Geralt ostro ściągnął jej wodze, klacz tanecznie podreptała do...
  • ... i od razu ma filetowy kołnierzyk.
    I oczami chce się
    wypluć, ale nie może.
    W.3 z obrzydzeniem Hans...
    KAPO Halte...
  • ... formie. Muszę je gdzieś przekazać, przesłać, tak jakby z siebie wypluć. Doraźna wiwisekcja, amatorska psychoterapia na własny użytek. Ktoś powie - swoisty...
  • ... języku, jak robak po mokrym liściu. Zygmunt bał się go wypluć, choć łaskotało niemiłosiernie. Bał się, bo mógł to być przecież...
  • ... przywiązany do stołowej nogi, nie mógł wstać, by to paskudztwo wypluć. Kiedy
    indziej, wieczorem, ktoś pukał do okien naszego bratkowskiego domu...
  • ... Aż go ręce świerzbiały, żeby zdjąć maskę. Znał to dobrze. Wypluć plastykowy ustnik, zerwać paski, wypełnić całą pierś powietrzem, zaciągnąć się...
  • ... dławi. Splunął więc z obrzydzeniem, jakby wraz z śliną pragnął wypluć atakujący go strach.
    Teraz korytarz zaczął gwałtownie opadać w dół...
  • ... się na bok, zaczął kasłać, tak silnie, jakby zaraz miał wypluć własne trzewia, oczy podeszły mu łzami, piec zaczęła nawet skóra...
  • ... obietnicach zakupu nowych niezbędnych, a nieznanych wcześniej artykułów, zgodziła się wypluć z siebie zawartość brzucha.
    - Miał być syn - zapytał lekarz odbierający...
  • ... proszę pana naczelnika - rzekł Jaś i skorzystał z okazji, żeby wypluć strzępy z ust.
    - Przecież widziałem, cyferblacie jeden, że trzech.
    - Bo...
  • ... łykały szare kłęby pakuł, brudne jak dym, aby za chwilę wypluć je ciągliwą śliną długich włókien, nawijanych w okamgnieniu na wirujące...
  • ... żułem, żułem, ale nie dało się tego połknąć, trzeba było wypluć i czekać na okazję, aż będzie je można ugotować lub...
  • ... ja bym potrafił tak komuś wypchać usta, żeby nie mógł wypluć szmaty. Ale wiesz co, gdybym ja teraz zaczął krzyczeć, to...
  • ... pod topór wkładał... Nieszczęście ta dziewczyna przynosi... Nieszczęście i śmierć.
    -
    Wypluj, Milva.
    - Tfu, tfu, na urok, na Złe... Ależ chłód, aż...
  • ... w głowie było besztanie siostry.
    "Chyba coś połknąłem" - poskarżył się.
    "
    Wypluj to!"
    "Może przetrawię..." - przekazał niepewnie.
    "Zwariowałeś? Nie jesteś piecem hutniczym...
  • ... na pewno.
    - To żółć żalu, gniewu i rozgoryczenia po utracie.
    Wypluj ją. Ona cię zatruwa.
    - Mówisz jak Lee.
    - Lee był mądrym...
  • ... przy krosnach... Silne ręce nadzorcy, marzenie uciemiężonych robotnic... Cholera, mała, wypluj to! Tylko tego brakuje, żeby ci się śniły jeszcze ręce...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego