zakłopotany
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... lękiem i czcią, a służba bezpieczeństwa z niechęcią i ukrywanym zakłopotaniem - Kot Makawity.
Makawity był postacią prawie mityczną. Opowiadano o nim... - ... żydowskiego bębna.
Wszystko to były zagadki i nowe przeżycia.
Z zakłopotaniem, bo obawiając się, czy nam wystarczy pieniędzy, kupiłyśmy podarki tylko... - ... potem w rękę.
- Co ci się stało, Janos? - zapytała z zakłopotaniem, chowając dłonie pod fartuch.
- Nic, kocham cię - odwrócił oczy, bał... - ... czułością
Jakże to żałujecie jej? Powiedzcie.
AMELKA
śmiejąc się z zakłopotaniem
To niech już Zosia powie, bo ja nie umiem tego...
- ... w takiej idiotycznej sytuacji - powiedział Leszek ze smutkiem i lekkim zakłopotaniem. - Ale jednak muszę odpłynąć. Wątpię zresztą, czybym się na coś...
- ... prostokątów... Nie jestem pewien, czy prawidłowo rozwiązałem zadanie - powiedział z zakłopotaniem.
Usiadłem obok niego i zabraliśmy się wspólnie do sprawdzenia obliczeń... - ... je. Porównujesz je do maszyn, do zwierząt. A przecież z zakłopotaniem czujesz w sobie ukrytą tęsknotę za życiem bardziej uregulowanym.
CAMUS... - ... nie wolno
jej oderwać ani na chwilę spojrzenia.
Felek z zakłopotaniem obracał w rękach czapkę.
- Zrobione! - powiedział wreszcie wesoło, jak ktoś... - ... przedstawienie Andrzej Wajda. W czasie prób popatrywał na mnie z zakłopotaniem i mówił: "Krysiu, może byś włożyła na suknię jakieś bolerko...
- ... pięć dych godzina, że Polki są. Byłeś tam? Zięba z zakłopotaniem przejechał rękoma po włosach, nasunął czapkę tak, że jego oczy...
- ... drugie, drewniane skrzydło...
- O, najmocniej was przepraszam - powiedziała z niejakim zakłopotaniem Alicja, starając się wycofać pośpiesznie i wypychając tyłem skotłowaną na... - ... w taki deszcz - powiedziała wylewnie Laura.
Pan Jankowiak chrząknął z zakłopotaniem.
- Ukhm, no dobrze, to znaczy, że jesteście same w domu... - ... cztery ręce. Gdy nałożyli ostatni szew, popatrzyli na siebie z zakłopotaniem, jak gdyby maskując wzajemne zadowolenie.
"Zdjąłem z nich maski i... - ... koniecznie i na siłę coś udowodnić.
- Dzień dobry - powiedział z zakłopotaniem, unikając patrzenia na jej rękę z lakierowanymi pazurkami i dymiącym... - ... nie mieć żadnych oporów.
Długa chwila milczenia, gość spoglądał w zakłopotaniu to na symboliczny pierścień, to na pisarkę, aby ostatecznie utkwić... - ... ambasady. Odebrała Judyta.
- To ty, Istvan? - zdumiała się, nim w zakłopotaniu spytała: - Już wiesz?
- Dowiedziałem się od służby. Chciałbym rozmawiać ze... - ... zapytać, zapytać... - bąkała winowajczyni zmieszana.
Była taka urocza w swoim zakłopotaniu, że nawet wojewoda uśmiechnął się bez
przymusu.
Zachęcona uśmiechem, przypadła... - ... widzisz, na Pragę!
- Kiedy niby... jakże to - mamrotał Wawrzon w zakłopotaniu. - Nie uchodzi...
- No, no! Nie marudź wiele!... Siadaj!
Więc Wawrzon... - ... posłuszeństwa
i szacunku dla jej uczuć; proboszcz - przyjaciel ojca - w
zakłopotaniu bezradnie pocierał ręce, rada nadzorcza była
bardziej stanowcza i przeciw... - ... okrzykami entuzjazmu. Odkłaniając się niezręcznie, P'an Tsiang-kuei postawił w zakłopotaniu kołnierz od palta i zniknął szybko w krętych uliczkach.
Zapadł...
