zakłopotany
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... obok mnie i leżeliśmy tak z pół godziny w strasznym zakłopotaniu. Nie mówiliśmy ani słowa. Nie widzieliśmy się od tamtego wieczora...
- ... w gabinecie mistera Dawida zjawił się osobiście komisarz, w widocznym zakłopotaniu miętoszący nieskazitelnie białe rękawiczki. Mister Dawid długą chwilę nie mógł...
- ... zaś wreszcie się odwrócił, zobaczył w nie dającym cię opisać zakłopotaniu, że Rebeka stoi pośrodku pokoju i rozbiera się .
"Jakie to... - ... w jej zamiar. Adam mruczał coś niewyraźnie. Władysław kręcił się zakłopotany, jedna tylko Jadwiga bynajmniej nie próbowała rozumieć, myślała już o...
- ... niósł pod pachą pakę papierów, a sam smutny jakiś i zakłopotany.
- I cóż, panie prezesie ministrów?
- Źle - westchnął. - Ale można się... - ... i niezbyt męczące. Pytam docenta, czy pracuje także rękami. Jest zakłopotany; oczywiście, że nie. Widzę go najczęściej leżącego na kanapie z...
- ... dwudziestu minutach powrócił, zadziwił docenta przeistoczonym, jakby promieniującym wyglądem. Był zakłopotany i dziwnie wzruszony.
- Bardzo ciekawe - powtarzał - bardzo ciekawe.
Docent spojrzał... - ... dżentelmeńskiej transakcji, toteż ginekolog najpierw nie rozumie, a potem jest zakłopotany i odpowiada jak lustro: "Widać mamy podobne gusty"... To moje...
- ... Gogha. Patrząc na te obrazy, na te rysunki, byłem dziwnie zakłopotany, dlaczego zdawały mi się jakąś daleką przeszłością, czymś już nieraz...
- ... jej powiedziałem, pewny entuzjazmu, wybuchu radości, i już z góry zakłopotany wyobrażeniem jej dziecinnej egzaltacji, już skrępowany mającym nastąpić uściskiem jej...
- ... Długo patrzył potem za oddalającą się postacią podchorążego.
Był prawie zakłopotany tym nagłym zerwaniem rozmowy. Można by rzec, niemal zmartwiony, bo... - ... żebym się czegoś nie domyślał, ale mimo wszystko czułem się zakłopotany.
- Powiedz mi jeszcze jedno - przerwałem krępującą ciszę. - O co wam... - ... jako modeli - podsuwała Margit. - Wciągnąć w pańską pracę...
- Próbowałem - przyznał zakłopotany - dzieciaki są niestrudzone w figlach, podpatrują mnie, naśladują. Sąsiedzi się... - ... To, powiadacie, panowie, że do świętego Michała? - upewniał się kowal zakłopotany.
- Tak, Graboszu! Czasu przecież dużo. Na pewno dacie radę. Zanim... - ... mu śmiesznie lewa brew. Jassmont to widział i czuł się zakłopotany. Nie lubił stanu kapłańskiego. Przyczyna bardzo oczywista. Przecież człowiek z...
- ... pod nosem i zawraca.
Michaś oddycha głęboko i uśmiecha się zakłopotany.
- W porządku zaczynajmy, bo ich tu rozbierze i się posną... - ... mi się właśnie pana niepewność. To, że poczuł się pan zakłopotany, że nie wiedział pan, co powiedzieć, że najchętniej by pan...
- ... i wiedzy ogromnej: skokietował i uwiódł burzliwe umysły!
Skokietował rewolucję!
Zakłopotany był pan profesor...
Zażenowany prostotą skorą i pochopną, z jaką... - ... Ogląda ją od stóp do głów i jakby był trochę zakłopotany, że w charakterze echa starej, męskiej przyjaźni wraca nagle taka...
- ... przynosząc mu tę propozycję.
Brandel wyglądał wcale nie ucieszony, prędzej zakłopotany. Po krótkim
milczeniu i paru mrukliwych, urywanych zdaniach powiedział mi...
